In de medische wereld is een coma een staat van een diepe bewusteloosheid waarbij de patient de ogen niet open doet wanneer deze aan wordt gesproken, geen opdrachten uitvoert en geen verbale reacties kan geven. De diepte van de daling van het bewustzijn is bij een coma enkel nog af te leiden uit een aantal motorische reacties op pijnprikkels. De diepte van een comateuze toestand kan men bepalen aan de hand van de Glasgow Coma Scale waarbij de patiënt op drie onderdelen wordt beoordeeld: reactie door het openen van de ogen (Eye opening response), motorische reactie (Motor response) en de spraak (Verbal response).
Mogelijke oorzaken voor het optreden van een coma zijn: ondermeer: een vergiftiging (door bijvoorbeeld alcohol, drugs, of een gif), problemen met de stofwisseling (door een hyperglykemie, een hypoglykemie, keto-acidose, en dergelijke), een hersenbloeding, een beroerte, een hartinfarct, ziekten van het centraal zenuwstelsel, letsel aan het hoofd (zoals een hersenschudding), hypothermie of een tekort aan zuurstof. Problemen met de stofwisseling zijn de meest voorkomende oorzaak van het ontstaan van een coma.
Een tijdelijk coma kan in bepaalde gevallen op worden gewekt met behulp van medicatie om op die manier de zwelling van de hersenen tegen te kunnen gaan. In elk geval zal een coma niet zo verlopen zoals men in films, televisieseries of verhalen dikwijls voor wordt gehouden waarbij de patiënt van het ene op het andere moment ontwaakt en het dagelijkse leven hervat.