Zowel bij een chronische- als acute leverontsteking is vermoeidheid een bekend symptoom. Daarnaast komen de verschillende symptomen in verschillend tempo naar boven. Bij een chronische leverontsteking hebben de symptomen een sluipende vorm, de symptomen zijn minder heftig dan bij een acute leverontsteking. Ook wordt een chronische leverontsteking vaak pas te laat ontdekt. De functies van de lever zijn zwaar aangetast en de lever is vergroot. Pas als geelzucht zichtbaar wordt, wordt ook de leverontsteking ontdekt. Niet snel daarna begint de lever te verschrompelen. In het lichaam zijn bijsymptomen ontstaan door verstoorde functies en trajecten zoals het aanmaken van rode bloedlichamen, de stofwisseling, de hormoonhuishouding en het afvoeren van schadelijke stoffen. Doordat ook de ijzeropslag is verstoord kan bloedarmoede ontstaan.
De leverontsteking symptomen in acute vorm volgen elkaar snel op en zijn daardoor ook beter zichtbaar. Naast vermoeidheid treden ook in het begin al symptomen op als geen honger, misselijkheid en overgeven, koorts en pijn aan de gewrichten. Men heeft een algeheel ziek gevoel. De symptomen lijken op griepsymptomen tot de duidelijke leverontsteking symptomen verschijnen zoals een bruinachtige urine die een symptoom is voor de bij een leveraandoening horende geelzucht, en roodkleurige huidverdikkingen die jeuken. Bij een acute leverontsteking kunnen symptomen uit zichzelf weer verdwijnen. Heb je deze symptomen gehad ga dan toch altijd langs de huisarts. Ook al zijn er geen leverontsteking symptomen meer zichtbaar, de leverontsteking kan nog wel aanwezig zijn. De gedeelde symptomen van leverontsteking zijn bij een acute leverontsteking vrij heftig. Zolang de leverweefsels niet aangetast zijn kan een lever zich vaak herstellen. Als het leverweefsel is aangetast praat men niet meer over een leverontsteking maar over levercirrose.