De bacterie die voor tetanus zorgt maakt een erg krachtige gifstof aan, het tetanustoxine, die pijnlijke spierkrampen tot gevolg heeft en snel eveneens de ademhalingsspieren aan kan tasten. Tetanus begint met stijfheid van de spieren, vaak in de kaken. Geleidelijk breidt deze zich verder uit naar ondermeer de armen, de nek, armen en zo verder, welke stuk voor stuk stijf zullen worden en gaan verkrampen. De patient krijgt erge onophoudelijke spierkrampen, eveneens van de kaken en de spieren die voor de mimiek zorgen. Daardoor vertoont het gezicht een pijnlijke grimas terwijl het lichaam door de rugspieren in een achterover gestrekte boog zal worden getrokken.
Tetanus loopt, zelfs met een optimale behandeling nog frequent (in ongeveer 50 procent van alle gevallen) fataal af. De patient ondergaat de pijnlijke spierkrampen terwijl deze helemaal bij bewustzijn is voor de duur van zo’n zes weken, totdat uiteindelijk het tetanustoxine de spieren van het ademhalingsapparaat of het hart stilzet waardoor men komt te overlijden.
In België is tetanus, door een rigoureus doorgevoerde immunisatiecampagne, een erg zeldzame ziekte geworden; er worden jaarlijks nog maar een paar gevallen geregistreerd, uitsluitend bij niet- of onvolledig gevaccineerde personen. De werkingsduur van de volledige tetanus-basisvaccinatie bedraagt vijftien jaar. Personen welke niet de basisvaccinatie hebben ontvangen, personen welke niet (volledig) zijn gevaccineerd, zoals religieus bezwaarden, een heleboel buitenlanders en personen die geboren zijn voor 1950, hebben een drietal vaccinaties nodig als basis en zijn dan eveneens vijftien jaar beschermd. Eén revaccinatie bij personen die de basisvaccinatie gehad hebben, beschermt wederom voor tien jaar.